Η απελπισια της ανοιξες

 Ηνιοχος με μουλαρια.

Ακουω στον υπνο φωνη σου τρομαζω.

Ουρλιαζω – σκοτωνομαι – απαγκιαζω.

Πεφτω νεκρος τη γλυκια νυχτα, ξυπναω χαμενος τη λαμπρη μερα.  Βαδιζω τυφλος στις ομορφιες και ξεχνω τι με σερνει.

Ο καφες μου μυριζει χαπια.

Τα τσιγαρα χιλιαδες ανασες βουβες.

Χεσμενα χωματα.

Το μονο που μου ανηκει σ’ αυτον τον κοσμο, η απολαυση να βλεπω, να ακουω και να αισθανομαι. Στο βουρκο.

Kirikikou

Επρεπε να περασει λιγος καιρος για να ζησω καί τον χειμωνα που εχει απ’ ολα. Να σταθω στη μοναδα. Να κοιταξω γυρω.
βλεπεις  - μονο  - παραλληλα – ανταμα

Μη με πιανεις απ’ τ αυτι. Μην αρπαζεις την ευκαιρια. Αλλωστε τα ιδια βιτσια εχουμε. Τραβα με κατευθειαν απ’ τα μαλλια. Συρε με στην κολαση να γουσταρουμε και μη με ζαλιζεις οταν βρισκομαι στον παραδεισο. Εγω και για ΄σενα εδω βρηκα θεση κι ελα να παρεις ανασα. Χαρμανα καυσαεριο!

Σπασ’ τα ποτηρακια και βγαλε τα μερακια. Θεια τσακπινα γιογουρτλου. Αντιρυτιδικη για τα μυαλα εχει; Γαμω τις οικολογικες κρεμες και τ’ αρωματα. Ναφθαλινη στα ονειρα.

Ολη μερα εργασια και το βραδυ μαλακια! Ολη νυχτα μια μαυριλα και τη μερα στην ασπριλα. Μες το νινι σου ξοβεργα και το πουλι μου γλαρος, για να πετας στη θαλασσα θελει μεγγγγγγαλο θαρρος.
Καπως ετσι βαλεντινου και αποκρια μαζι φετος, ερωτα μασκαρα! Ανιερες μερες ιερες! Ιεριες, δουλες και χοντρες! Πλακα εχει το 2012. Μπον καταστγοφ λενε τα μερομηνια. Το καλοκαιρι θα κανουμε γυμνισμο στα χαλασματα.

Εν – δυο – τρι. Εν – δυο – τρι. Σε εισοδικο χορο. Τα κυμματα της θαλασσας.
Μπαραμπαμπούν! Μπαραμπαμπουμ! Στο βυθο της θαλασσας.
Χλάτσατα-χλατσατα... Εις τον αφρο της θαλασσας.

Ντίρλι-ντιρλι-ντιρλιντί ολοι μαζι ψιλικατζι.
Σσσσσσσσσσσσσφλσφλσφλςςςςςςςςςςςςςς
Γκαραμπουγκουντέγκεντε.
Κυριλικικαφρομουσιζική.
Ντάινντελαλακουλουμάδες.
Σνλκστκ
Ομ
Ωωωωωωμ
ομμμμμμμμμμμμμμ
χιχιχιχιχιχιχαχα..

Θυμοταφειο

Γιατι αμα δε με κοπανησεις μπροστα δεν παιρνω. Ετσι! Παραδοσιακος κοπανος. Κοιμαμαι σε γερα κρεββατια με σπασμενα ονειρα. Μπλα, μπλα, πλα. Μπλαστικα τσιγαρα και τα μυαλα στη ζαχαρινη.

Μαστουρα ψυχιατρικη και παρανοια καταστροφοδιαστροφικη αλυσιδα. Αντε λοιπον γδυσε τον παρα και ψωνισε σκατα ποιοτικα. Σε γουσταρω θεωρητικα, παγερα κι αγνωστικιστικα. Προηγμενη του εικοστου πρωτου σαπιλα.  Βρωμισι κατρουλιο ξιπασμενη υποθετη ωφελεια.

Στη μπαντα να μη σε παρει ομπρος. Ο στραβος, ο κουτσος , ο αναποδος. Να μιλας, μη μιλας. Να ξερνας. Ο ολοκληρος, ο ατοφιος, ο νεκρος ο αταφος.

Ενα μπουκαλι αδιαφορια και προκες σιχασιας προγραμματισμενα καλα για την αναπαραγωγη. Ποια αγαπη μας εφτιαξε; Γουσταρω ηθικη ανατολιτικη κι εξευρωπαϊσμενη τοσο καλα μασκαρεμενη να χωραει σε ολες τις εποχες. Λατρεια. Να βουρλιζει τον εγκεφαλο να την ακουει με τοση αδελφικη αποξενωση. Του δρακου τα φιλια. Τον ιδιο κυκλο. Τις σταχτες.

Καριολα ενηλικιωση θα σε καταγγελω μια ζωη. Αυτος που εφτιαξε το μηλο να το φερει πισω ξανα να χορτασουμε κι ας κρατησει τον κηπο για τους ξανθους του αγγελους. Γουσταρω ανωμαλιες βιτσιοζικες, να με αδειαζουν τη σαβουρα της μερας και να με πεταν αγνο πισω στο χαος των αστρων. Ενηλικη ασφαλιτικη εγκρατια μακροζωϊας διχως παλμο και κινηση καταδικασμενη. Θνητη. Ριξε με στα πατωματα για μια στιγμη γνησιας βεβηλης αθανατης ακολασιας. Γοησα. Φως της ημερας λεπρο.

Αχος της πολης. Φωτια. Ο Αγαπημενος, ο Εραστης, ο Θεος. Στα σκουπιδια μεταναστες με καροτσακια. Στα φαναρια παιδια. Στις σκαλες αρωστα κορμια. Στα εμπορικα θλιμμενη κριση με πανακοτα, τσαι και ζαρτιερες ανοργασμικες. Ξεκουρδιστα βιολα. Μπιμπλο πλαστικα φασον. Παιδικα ονειρα που μεταμορφωθηκαν  σε βιομηχανικα εξαμβλωματα. Μηδας. Χρυση μοναξια, να ξεχναω ν’ αγαπω, να ξεχναω ν’ αγαπιεμαι.

Πορνειοκομειο ικεσιων. Σαλια. Αμηχανη αγκαλια. Ικτεριασμενο φεγγαρι. Ενα βραδυ δανεικο δεν ειναι ποτε ιδανικο. Ποιος τα ονειρα γαμαει;

Λα βι ε σκροφ

πουρ κομπρι

Κρουπ κρουπ κρουπ κανουν τα κυριλε τακουνια σου σαν περνας στους διαδρομους. Μπουρ μπουρ μπουρ γυριζει γυρω σου και ειναι η τροφη σου. Ανασα βαθεια απο πτωματα.

Εβγαλε ο καπιτανος διαταγη και κατσαμε. Κοιταζαμε τα πτερυγια να γυριζουν  το καμμενο μας το νησι. Και βουτουσαμε ν αρπαξουμε κανα ‘στερι να στολισουμε τ’ αχαμνα μας. Ηλιος ξερος κι αερας βρωμικος. Ντουμανι υποσχεσεις κι απειλες, ψεμματα, φαπες και αλληλουϊά.

Φτιαξε το μοτερ να φυγομε. Χανουμε χρονια σε τουτο το νησι. Καταλαβες; Εδω ρε βρηκανε το μηνα που θρεφει τους εντεκα. Ποσ’ αστερια εχ’ η σμαια; Λερναια υδρα  με κουπ ντ’ ες ες

Τι κοιτα ρε περιεργέ; Σου φαινομαι να γυριζω τσοντα γιατι κυβερνανε; Μικροαστε βασιληα ο θρονος σου σαπιος. Μια ζωη ξεφτιλα και προστιμο στη μπλαντη του χαμαλ νταλγκα. Φαε τωρα πανελ αναλυτων και ρουφα πατριωτη αμαρακανακο. Μπρρρρρρρ να μη τς φυγεις. Τρεμουν.. μαζι κι εσυ ηττοπαθη.

Και βγαινω στους δρομους παλι πουρνο και βαζω ν ακουω μενντελσον(με δυο ν και τ) που ειναι ο σοπενχαουερ στη μουζικα τη ζορικη και καπακια ρουφαω τον καπνο τον εξατμισιογοννο. Τραβαω τζουρα αθηναίικη να πανε  πανω τα φαρμακια τα οικονομοτεχνικα. Αβε σέζαρα σαλαντα και χαμ με πισσα διπλη.

Βαλε τιβι να γουσταρουμε. Θεατρο; Ποιος παει στο θεατρο; Βαλε το ματς στη βουλη και πιασε και μια διλιτρη κολα. Να χορτασεις θεαμα, υποκρισια και κλεψια. Να βγαλεις τα βιτσια σου ολα  τα γαρμανακα και καπακια Ολα για τη διμετρη κωλο-να με τα ψευτικα ζυζια. Μου θες και δημοψηφισμα...

Κουραδα κουλτουρα πρωτευουσιανικη  που ηθελες και αρχαιο πνευμα αθανατο ολυμπιακο. Και γιουρο κυπελο... και γεμιζες τις πλατειες και ελεγες φερτε τσεχες και ελεγες: «δεν θα γινεις ελληνας ποτε αλβανε-αλβανε» ε! Εγινες εσυ αλβανος και ησυχασες περιφανε ελληναρα απο γενια σε γενια μεταναστης και την ειδες και δον. Παρε παλι τα λιμανια και τους σταθμους αφου τα καταφερες τοσο καλα. Θα φαει πολυ σφαλιαρα ετουτη η γεννια που εμαθε μοναχα να βλαστημα.

Καρμα ειναι και γυριζει... κι αν σου κατσει...;

«Οταν πτωχαινει ο ανθρωπος αμαν ειναι καημος μεγαλος – αμαν τον θανατο του καρτερει γιατι δεν εχει θαρρος» μανες καριπ χετζαζ Ριτα Αμπατζη 1935

Κερβερος Ναρχομανης

071111

Γκες Χου

Ο Γκες Χου δασκαλος. Ο Γκες Χου μαθαινει. Ειναι η ερωτηση που οδηγει. Γκες Χου οχι τιμονιερης.

Ποιος σε κανει να κοιμασαι; Ποιος σε παει βαθεια; Σε ποιο τοπιο σε ταξιδευει; Σε ποιο τοπο; Με ποιον πεφτεις το βραδυ; Ποια ανασα σε οδηγει; Ακου... ανασα... ακου... ανασα... ακου... ποιος σε γυριζει στη μερα χαραματα; Θυμησου - τη νυχτα. Θυμάσαι; τη μερα. Που σε παει;

Ο Γκες Χου ρωταει πολλα. Περισσοτερα απ’ οσα μπορεις. Κοψε του την καλημερα. Και μεινε στο τοπιο λευκο. Καλεσε εκει τη ληθη και ζητα της ενα τραγουδι μικρο.

Ο Γκες Χου δε ξερει τιποτα. Ρωταει για να μαθει.

Τι λοιπον γυρευεις να μαθεις; Ποτε τα εχασες; Ποτε δε σε πηραν απ’ το χερι;  Ποτε το ‘σκασες;

Ποιος ειναι αυτος που σε κανει να μην κοιμασαι; Ποιος σου χτυπαει με δυναμη το στρωμα και τι ζηταει; Τι ζηταει; σε γυριζει στη σβουρα σου. Που σε παει;

Ο Γκες Χου δεν κανει σε ολους τις ιδιες ερωτησεις. Εννιοτε δεν κανει και καμμια, θα εχει τους λογους του.

Πιασε τραγουδι να χορεψουμε, αργα, να ‘ρθει βροχη. Θα ερθει και η βροχη. Πιασε χερι. Τραγουδι κανε. Θα ‘ρθει κι η θαλασσα.

Ο Γκες Χου ρωταει για ‘σενα. Ο Γκες Χου δε μασαει τα λογια του, γι’ αυτο θα την κανει οταν αρχισεις τα μισολογα.

Ποιος ειναι στο νομο; Ποιος εχει το δικιο; Ποιος σε κανει να φοβασαι; Ποιος σου δειχνει το φως; Ποιος σου φερνει το φως; Ποιος σε βαζει σε δρομο; Ποιος σε βγαζει στο δρομο;Ποιος σου στενευει το νου; Ποιος σου ανοιγει βλεφαρα; Ποιος εχει τη δυναμη; Ποιος εχει τη δυναμη;

Ποιος κρατος; Ποιος βια; Ποιος ταζει στην αγαπη και αγκαλιαζει στην αγνοια;

Ελα να κανουμε ερωτα κι αυτη τη φορα μη ξεχασεις.

Ποιος γκρεμιζει; Ποιος στα χαλασματα ερχεται να χτισει;

Να εισαι εδω –εδω! Να εισαι εκει – εκει! Να ‘σαι παντου παντου παρον. Κι ας ξεχνας να εισαι απων.

Φτιαξε φωτια - χαρισε τη. Χτυπα τα χερια. Ορθιος.  Κοιτα στα ματια, τα ματια.

Ο Γκες Χου ερχεται μονος. Ο Γκες Χου φευγει μονος. Ο Γκες Χου δεν ειναι ζητουλας.

Ποιος γελαει; Ποιος κλαιει; Ποιος χορευει; Ποιος λαλει; Πιασε τζιβουρι ν’ αρχισει η γιορτη. Στο κρασι θα παρεις τη μασκα που σου ταιριαζει. Ολοι! Μη φοβασαι, το ζεις. Μενει να δεις.

Τον Γκες Χου να τον αναγνωρισεις. Ο Γκες Χου δε θελει τιμες. Να μην παινευτεις.

Ο Γκες Χου ειναι τζαμπα. Ο Γκες Χου δεν ειναι τζαμπα. Ο Γκες Χου ειναι τζαμπα. Ο Γκες Χου δεν ειναι τζαμπα. Ο Γκες Χου ειναι τσαπα, πιασε – σκαψε. Αν δεν ειναι χρυσος ειναι λιπασμα, αν ειναι πετρα χτισε.

Φλυαριες. Χτισε, γκρεμισε, γραψε, σβησε. Εισαι, εισαι, εισαι... χωμα. Φυσα να πας σ’ αλλη γη.

Εδω που το χαραμα κανει γωνια θα στριψω. Στην ακρη αυτου του δρομου με περιμενουν φιλοι και δε θα παω με αδεια τα χερια. Τα λεμε..

Τα φύλλα στα δέντρα, φτάνουν μέχρι τον ουρανό

και οι ρίζες τους φθάνουν τα κάτω, μέσα απ’ τηβαθιά σκοτεινή γη ...

(συγχρονο φυσιολατρικο τραγουδακι)

Με κυνηγαει ο διαολος και μου λεει «για πλακα σ’ εχω». Με κυνηγαν' οι δαιμονες και μου λενε «Χου – Γκες Χου» . Γεια σου περηφανη και αθανατη αφεντια!

131011

Κατακαθι Νεκρης

ιματζιν δερ ιζ νο χεβεν – ιμαντζιν τζαστ οφ ας – άι αμ ε πις οφ πειπερ ιν γιορ ας

Σ’αγαπαω, σ’αγαπαω, σ’αγαπω...

Λεφτα υπαρχουν!

Τιποτ’ αλλο;;;

                Ξυπνω πουρνο, πινω νερο, πετω στο προσωπο νερο, φορω φανελα, πανταλονι και παπουτσι, φουμαρω ετοιμο και κατεβαινω τα σκαλια – σα σκυλια -  για το δρομο.  Γυρναω τη μιζα σε καρο εικοσαετιας με διαλυμενο το λευγε στο σαζμαν και παιρνω τους δρομους για το ισως μεροκαματο. Ο Ηλιος δεν ειναι πια θεος, ειναι απλα ενοχλητικος - βαραει και παω.

                Το αφεντικο βαραει πρωινες ειδησεις διαρκειας, ο υπουργος λεει λαϊκίες, ο πρωθυπουργος λεει λαικιες, ο δημοσιογραφος ρωταει λαικιες και εγω το υπερτατο μαλακιο ξυπνω(;) να μαζευω τα δεινα του κοσμου αυτου. Μιλανε για φορους, κοντρα φορους κι αλλους φορους. Το φορο στη τιβι το λενε τελος αλλα τελος δεν εχει – ουτε το τελος, ουτε ο τελωνης, ουτε οι γραμματεις – ουτε οι φαρισσαιοι.  Το τελος εισαι εσυ, κι εγω, το τελος εισαι κι εσυ κι εγω. Εσυ κι εγω. Τελος.

                Σε μια τετοια μερα τι θες να σκεφτω; Πες μου τι θες να κανω; Φουμαρω, πινω καφε και κοντρα λικερ κατω απο εναν ουρανο γεματο βρωμικο σανο. Έι! Εχω ξεχασει να ονειρευομαι! Έι! Μονο μαθαινω να φοβαμαι, εσενα – κι εμενα - τα ψευτικα λογια  ειναι υποσχεσεις πολιτικου, τριξε τα δοντια στο μαμωνα. Φοραω ρουχα λευκα αναμεσα απο τη μαυρη καρδια και μια βουβαλα ψυχη. Η Ζωη παει με κοτα που τρωει τα σαλια των περαστικων.

                Μεσημερι: υπνος, ξανα καφες, τσιγαρα, τσοντες και χαμαλικι. Απογευμα: τα ιδια. Βραδυ: υπαρχει φως; Υπαρχεις ακομα σκοταδι μου το ιερο; Υπαρχει ακομα στα βαθη της ξεπεταμενης μου ψυχής; Προσπερναω, χωρις φλας αλλαζω λουριδα, κατευθυνση, δεκα χιλιαδες γκομενες να κατεβαινουν το μετρο, εικοσι χιλιαδες μπουτια ολων των περιοδικων στεναζουν ιδρωτα πριν να κοιμηθουν και παιρνουν  σβαρνα της μαμας τα προξενεια, τα ασημικα του μπαμπα, του αδεφου τη μαγκια, του γειτονου τ’ αχαμνα και ξεψυχουν σε μια κορωνα βασιλικια μακρας διαρκειας και αυτη να βαραει με τρεμμολο τ’ αυτι. Εισαι εκει;

                Καινουρια μερα. Μερα. Καινουρια;

                Βαλε στο ψωμι τη μαρμελαδα του φεσκούλη, βαλε μπογια στα ματια, κολα με σελοτέιπ το χαμογελο στ’ αυτι. Γινε λαμπερη! Γινε λαμπαδα φωτεινη! Παρε ξανα τους δρομους! Φατους ολους! Εισαι η κυριαρχη. Γουσταρεις; Βαλε λαδι στις φωτιες της κολασης και βουτα! Αντεχει η μεθυσμενη σου απο επαρση καρδια! Αντηχει!  Σκλαβια! Φαμ φαταλ και τα μυαλα στα καγκελα.

                Ξέρνα με τονους το μπετο, αρμεξε γαλα πλαστικο, γινε μεγαλειο ελληνικο. Πετα στη ληθη σαν αητος και μερα τρεχα σα δικεφαλος ποντικος. Γίνε καταρα στη χρονια που σου παν: «σκλαβος ησουν ξανα - το μηλο μη το τρως - απλα».Ριξε τα μουτρα σου, προσκυνα εσυ ελεινε που θες να ζεις με τη χαρα. Πληρωνε φορους στον Πασα,  σε καθε ειδους ξερατα.

                Τα ρουθουνια μου ξεφυσουν μινορε καυσαεριο ανακατεμενο με καπνο, αλκοολ και θλιψη. Καλημερα εγω του κοσμου η αμαρτια,  σε ανταντε αγωγη ρινικη χωρις επιθυμια. Λεξεις! Εξεις! Φεξεις! Να μας αποπατεψεις! Έξης! Ριμμα και ξερος! Μοντερνα ποιηση! Δρακος μεταμορφωμενος σε πριγκηπα μεταμορφομενος σε βατραχι. Λασπολουτρο χοιρολαγνεια.

                Κουραγιο ποιητη... θα γινεις μεγαλος! κουραγιο ποιητη! θα γινεις πεζος...

                Αγαντα κοπριτη! θα γινεις μεγαλος... αγαντα κοπριτη... θα μεινεις θνητος!

«Χρονια πολλα σου ευχομαι στη σημερνη γιορτη σου/ να σε χαρει η μανουλα σου και ολοι οι συγγενεις σου»  Ροζα Εσκεναζυ – Αθηναϊκο μινορε

150911
Κελεπουρι Νηστευτης